Morre de forma súbita o recoñecido neurólogo ourensán Miguel Blanco na súa casa de Ames (A Coruña)

A comunidade médica e científica de Galicia amenceu onte conmocionada pola inesperada morte de Miguel Blanco , director da unidade de ictus do Complexo Hospitalario Universitario de Santiago (CHUS) e prestixioso neurólogo e investigador. O médico, de 41 anos, apareceu morto pola mañá no seu domicilio de San Pedro de Bugallido (Ames), próximo a Santiago.

A noticia deixou onte consternado a todo o persoal do Clínico de Santiago, onde Miguel Blanco desenvolvía a súa carreira médica e científica, e onde estaba vinculado ao equipo de investigación e do traballo do que foi o seu mentor, o doutor José Castillo, que recibiu onte a triste noticia en Bilbao. O neurólogo regresou inmediatamente pola tarde para estar á beira da familia.

Nacido en Petín de Valdeorras en 1973, Miguel Blanco estaba casado con Susana Bembibre, da veciña localidade da Rúa, e de feito en Petín tiñan unha casa onde pasaban vacacións e fins de semana cos seus tres fillos, con quen adoitaban pasear en bicicleta polo pobo. A familia de Blanco reside todo no municipio, e por iso «a súa morte é un auténtico mazazo», segundo recoñecía onte o alcalde, Miguel Bautista.

Profesionalmente, tiña unha traxectoria brillante, con galardóns como o Premio de Investigación da Academia Médico-cirúrxica de Santiago e do Sergas, ou o premio da Federación Galega de Dano Cerebral o pasado ano 2014. Profesor asociado de medicamento desde o ano 2003, Miguel Blanco era considerado un dos profesionais de máis futuro no ámbito da neurociencia. E acumulaba un fecundo labor investigador a nivel internacional en todo o relacionado co ictus, materia sobre a que chegou a escribir máis de 80 artigos e a presentar máis de cen comunicacións en congresos.

Nunha entrevista concedida a este diario en xuño do 2010, Miguel Blanco explicaba por que elixira Compostela para exercer despois de formarse como especialista en Madrid. «Hai moitas liñas de investigación abertas, non só en patoloxía vascular cerebral senón en enfermidade de párkinson, esclerose múltiple ou demencias; e faise medicamento traslacional: é dicir, investigación básica con aplicación clínica; non hai moitos centros en España que ofrezan tantas posibilidades», dicía entón.

Ao longo dos últimos anos, dedicara os seus esforzos en como reparar os danos causados polo infarto cerebral.

Profundamente admirado e querido polos seus compañeiros, hoxe celebrarase o seu funeral ás 16 horas na igrexa compostelá de San Francisco. Será incinerado na intimidade familiar.