GRATIS TOTAL

Lía este fin de semana o excelente artigo do meu vello amigo e compañeiro Jaume Reixach sobre as verdadeiras causas do teimosía de Artur Mas polo cargo que agora goza interinamente, que lle leva a aceptar todas as condicións que lle impón a CUP con tal de manterse no cargo aínda que sexa de floreiro. Atribúeas o meu colega de El Triangle, con meridiana claridade, aos intereses xurídicos do Clan Pujol que quere alcanzar un acordo co Estado español, oh sorpresa! para evitarse o cárcere aínda que, agora mesmo ademais dos nosos fiscais e xuíces persíganlles as principais policías do mundo occidental incluídos o Tesouro dos Estados Unidos e a CIA. Se vostedes, ademais, lense o libro que publicou recentemente outro amigo e gran xornalista Antonio Fernández titulado Pujol&Puig. Os incribles negocios e chanchullos de dúas poderosas familias catalanas, entenderán por que un reducido grupo de xornalistas seguimos sen cambiar de liña editorial desde o de banca catalana, e consideramos que de moi boa fe, moita xente de Junts pel Sí están a facer de mamporreros involuntarios de quen a independencia de Cataluña subordínana aos seus intereses económicos e desexan máis que ninguén ter o control da lei dun país independente para manexala ao seu antollo.

Hoxe Mais-Colell escenificou tamén as disensións que xa se albiscaron no Consell Executiu de fai un par de semanas e que tanto ruído produciron dentro da propia Convergència e no mundo empresarial. O seu artigo no ARA, o segundo diario de referencia do Govern, fala de non aceptar as condicións do grupo político de Antoni Baños, porque estas están na liña oposta da política económica do propio Govern. Don Andreu, antigo psuquero, que de antisistemas sabe un intre, convida o seu Xefe e compañeiro de viaxe a Ítaca a convocar novas eleccións e non dá un golpe de graza ao President pedíndolle que deixe a Romeva ser o novo candidato por pura lealdade e por sentido común. Don Andreu sabe que, en media Europa, leváronse as mans á cabeza coa estratexia de Artur Mas e que tampouco entenden a presenza do xeral Julio Rodríguez na candidatura de Podemos coa cantidade de segredos de Estado e da OTAN garda na súa privilexiada cabeza o brillante militar. Están tolos estes españois!, que dirían Astérix e Obélix da man mestra de Uderzo e Goscinny se quixesen parodiar o que pensan, agora mesmo, de nós varias cancillerías europeas.

Ben faría pois o inquilino da praza de Sant Jaume en aproveitar a distensión obrigada con Madrid propiciada pola traxedia francesa, para abrir a porta do Estado para coarse na Moncloa para, unha vez alí non saír ata alcanzar un mal acordo, que como di o refrán é unha saída mellor que un bo preito. Todos llo agradeceriamos aínda que os Pujol 

se tivesen que cambiar do seu domicilio privado a un público gratis total.