O CUPazo

O 10 de xuño do 2003 consumouse na Asemblea de Madrid unha das escenas máis vergoñosas do parlamentarismo español. Ese día, dous deputados do PSOE, Eduardo Tamayo e María Teresa Sáez, non apareceron pola Cámara e impediron coa súa ausencia que PSOE e EU alcanzasen a presidencia da cámara e formasen a partir dese momento un goberno de coalición que apartase a Esperanza Aguirre do poder. Aquel día naceu o que se veu a chamar "O Tamayazo", unha maneira de chegar ao goberno pola porta de atrás con aleivosía e traizón manifesta.

Aos humanos, especialmente os que se dedican á política, encántalles repetir a historia, non porque a esquezan, como di o devandito popular, senón porque lles gusta lembrala para logo manipulala ao seu gusto. Hai uns días o portavoz da CUP, Antonio Baños, poñíase as pilas sobre o mencionado tamayazo cando lía en varios diarios, entre eles Catalunya Press, que moitos cataláns sospeitabamos que a investidura de Mas chegaría por unha vía similar á que xa é "denominación de orixe" na autonomía madrileña. Por iso, o bo de Baños mostrábase tallante na SER: "Aquí non haberá tamayazo". E tiña razón. Porque aquí o que haberá é un CUPazo de non te menees, que ven resultar o mesmo que o tamayazo, pero con adornos máis honorables como os que propón outro 'cupaire' de prestixio chamado David Fernández, quen onte propoñía no ARA que se lle desen ao President os dous votos que lle faltan a cambio dun "plan de choque contra a pobreza", supoñemos dos que viven no lado montaña da Diagonal.

Pau Llonch, outro dos líderes de Endavant, o sector da CUP máis contrario á investidura de Mais, ao ler tamaña afirmación non se cortaba un pelo en Twitter e falaba claramente de división na formación independentista. "Conseguírono. Conseguiron destruírnos". Ao seu lado Gabriela Serra apertaba as tuercas dos do 'Non a Mas' noutro apuntamento na rede: "Aquí non se move ninguén. Ningunha individualidade sobre a colectividade. O 27D, decidiremos", en referencia á asemblea que convocaron para definir a postura do 27 de setembro. Véspera, para máis coña, dos "Santos Inocentes".

Haberá CUPazo e poderá Artur Mas ser presidente antes de marzo ou os chamados antisistemas agarraranse ás súas conviccións e manterán a súa postura de investir a outro candidato? Miren, non sei por que, a min a letra desta canción resúltame familiar. Lembran vostedes en que deveu o V Congreso da CNT? Pois iso...