OS GOYA ESTANCÁRONSE

O cinema español deuse cita nos Premios Goya, coas carencias de sempre e un glamour de andar por casa no que volveron primar os escotes, as xoias a préstamo e os vestidos con nomes e apelidos, para que as que poidan cómprenllos aos modistos que botan unha man para o mellor desenvolvemento dunha festa necesaria pero con complexos inevitables. O do smoking de Pablo Iglesias foi un punto e aparte.

O certo é que o IVE, un exercicio máis, non se baixa e que este ano 135 películas quedan no máis completo desamparo, xa que o diñeiro das televisións privadas non chegou para financiar todos os proxectos que, se seguen adiante, é polo valor e a temeridade que lle botan os produtores independentes que rodan os seus obras mestras con 950 mil euros cando, o que realmente debería custar esa produción, é aproximadamente tres millóns de euros, que non teñen nin poden conseguir os seus autores.

Por iso as teles, ben grazas, copan todos os grandes títulos nos que se gastan o 5 por cento dos seus ingresos brutos, ao que lles obriga a lei, que logo saben promocionar adecuadamente nas súas pequenas pantallas para que a xente acuda ás salas e compense cos seus "taquillazos" a títulos como Torrente 4 ou Oito apellidos catalanes. É o signo dos tempos, e menos mal, que aínda nos queda esa posibilidade de producir películas nos idiomas do estado, especialmente en castelán, que queiras que non, dan traballo a moita xente e converten en famosos a quen en Hollywood nunca tiveron unha oportunidade.

Outro ano máis dos Goya, cunha posta en escena moi discreta e uns fallos técnicos incomprensibles que ningún ben fan a un sector bastante castigado polos gobernos de quenda. Nese sentido, nótase demasiado, aínda, cara a onde van as preferencias de "os cómicos españois" a pesar de que o Ministro deste ano tiña un brillante currículo e comportouse ao longo do acto e na alfombra vermella cunha man esquerda insuperable ante os xornalistas, sobre todo se comparamos as súas maneiras, coplas do seu antecesor, o inefable Wert. Esta vez o PP o fixo ben.