Bélxica

Manuel Fernando González Iglesias

Din que os belgas son máis "gourmands" que "goumerts", sexan flamencos ou valones, falen holandés ou francés e mesmo os minoritarios que falan en alemán. O seu é un reino-estado moi complicado desde o punto de vista lingüístico, económico e social. Quizais por iso, a este estado federal europeo se coñece desde o século XVIII como "o campo de batalla de Europa". Un cualificativo que agora vén a conto polo sucedido en Bruxelas nos últimos meses, onde a violencia terrorista puxo de xeonllos ao goberno e encheu de preocupación ao resto das chancelerías europeas.


Hoxe, case todos os cidadáns nos preguntamos se a seguridade belga é tal ou se, polo contrario, o Goberno belga segue vivindo no limbo aquel dos felices anos oitenta, nos que nos deixaba perplexos aos españois cando nos preguntabamos por que ese país era refuxio seguro de terroristas etarras e a súa capital mercado libre de armas para quen quixese comprar kalashnikov e outras ferramentas de matar a bo prezo.


Bélxica, membro fundador da OTAN, non quixo enviar os seus soldados nin a Iraq, nin a Afganistán, decisión moi respectable se, ao mesmo tempo, fóra capaz de manter dentro das súas fronteiras un servizo de intelixencia que evitase fallos tan clamorosos como os que, primeiro, custaron tantas vidas en Francia e logo, na propia Bélxica, onde a gran comunidade islámica que vive alí fabricou , coa condescendencia das autoridades belgas, varias células yihadistas moi eficaces que entraron e saíron de territorio belga con total impunidade. Solidarizarse co pobo belga nestes momentos é de sentido común. Calar ante tanta incompetencia de quen acolle no seu territorio as principais institucións europeas, é dar aire á ineficacia e con iso, poñer en perigo a seguridade de persoas e aveños de toda Europa.


Bélxica é un país de apenas 30.528 quilómetros cadrados, case os mesmos que Catalunya que ten 30 mil, cunha poboación de algo máis de 11 millóns de habitantes, por 7 dos cataláns. Con dous idiomas predominantes, o holandés que falan os Flamencos --que representan o 60 % dos belgas-- e o francés --que falan un 35 % que son os valones--. Aquí, catalano-parlantes ou españois-falantes, somos case completamente bilingües, aínda que os nosos políticos empeñen en facerlle a puñeta ás enquisas para sacarlle rédito electoral cada vez que lles convén.


Como se ve, ambos os territorios son perfectamente comparables, e podería discutirse, e máis nestes tempos en que nos hai goberno en Madrid, se o sistema federal dos belgas cun Rey á cabeza é máis eficaz que o autonómico que goza Catalunya dentro do reino de España. O que si non parece haber dúbida é que en Catalunya, cunha comunidade islámica moi superior á que vive en Bélxica, os mossos e as forzas de seguridade do Estado son bastante máis eficaces e xeran máis confianza entre os socios comunitarios que a se ten dos que coidan da seguridade no país dos belgas.


A min Bruxelas é unha cidade que me encanta visitar, especialmente xa entrada a primavera. Non teño nada contra os bruselenses, e mesmo envexo o seu gran nivel de vida, aínda que rexeito frontalmente a "vida pai" que se pegan os altos funcionarios das institucións europeas e os seus parlamentarios; demasiados e sobre todo moi caros, con soldos fóra da realidade do día a día dos cidadáns dos países membros, que somos os que os pagamos e, sobre todo, o "infumable" hábitat que constituíron na capital de Europa os miles de lobistas que merodean como voitres, sedentos de euros frescos, nas sedes comunitarias en busca de contratos de privilexio para as súas empresas multinacionais. Iso, como o terrorismo yihadista, debe ser perseguido con saña e os seus protagonistas encerrados no cárcere polo ben común dunha Europa nova.


Bélxica ten que poñerse as pilas. Axudar primeiro a quen é vítima da última barbarie e, a continuación, preguntarse se pode ou non chamarse Europa, tendo un goberno tan incompetente e unha seguridade e unha intelixencia policial entre as peores de Europa. Se o fai, gañarán os belgas e tamén os europeos. Se, pola contra, non se pregunta polos seus propios erros e carencias, mellor que lle diga á Comisión e ao Parlamento Europeo que se busquen sede nun lugar máis seguro, aínda que ese sitio estea máis ao sur, ou sexa, na zona dos pobres.

Sin comentarios

Escribe tu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Más opinión
Opinadores

Galiciapress
Plaza de Quintana, 3 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS LOS DERECHOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidad - Configuración de cookies - Consejo editorial - Publicidad
Powered by Bigpress
CLABE