O medo dos socialistas cataláns

(Foto: Mesa do Parlament de Catalunya // David Pérez, do PSC, o segundo pola dereita)

O socialismo catalán foi perdendo ano tras ano, lexislatura tras lexislatura, o empuxe co que os seus fundadores andaron o camiño, case sempre cheo de espiñas, que os converteu, en compañía, indispensable e determinante dos seus socios españois, nun partido con millóns de votos e importantes líderes en Catalunya, onde puideron transformar os concellos e facer política de esquerdas nas institucións onde tiñan algún representante ou gobernaban directamente.

Pero iso acabou. Na Rúa Nicaragua, non queda ninguén comparable a Pasqual Maragall, ou a Ernest Lluch, ou a Pallach ou ao meu admirado Joan Raventós. Só sobreviven os profesionais da política, que gardan con insensata ferocidade as súas escasas butacas de poder en busca dunha xubilación dourada ou dun cargo ben remunerado en lugares de segundo nivel. O valor perdeuse e por ser así, evítase o mollarse nos temas máis delicados, e a consigna é "coa que está a caer, virgencita, que quede como estou".

O último signo dese medo insuperable a ser socialista e comportarse como tal, volvémolo ter no Parlament catalán onde, estes días, os membros da mesa están a contestar ao Constitucional a requirimento do Alto Tribunal sobre a presunta desobediencia da cámara polo grave asunto da "secesión unilateral" á que deu evidente amparo a Presidenta, Carme Forcadell. Pois ben, o representante do PSC e secretario segundo da mesa, segundo declarou a El País entregará un informe no que relatará, tan só, a súa actuación parlamentaria e obviará completamente a cacicada cometida pola señora Forcadell, á que os seus "amigos políticos" queren converter na heroína do procés, arrastrando os cataláns a un enfrontamento indesexado de desgraciadas consecuencias. E, mentres iso fai Don David Pérez, seguindo as instrucións da Executiva do PSC, o representante de Ciudadanos e vicepresidente segundo da citada Cámara, escribe ao Constitucional que a súa Presidenta cometeu "fraude de lei" e que, literalmente, aos seus varios requirimentos de que se cumprise o mandato do Constitucional, a Señora Forcadell deulle evasivas e tomoulle o pelo. O valor e a honradez de Don José María Espejo-Saavedra non ofrecen ningún xénero de dúbidas e, os seus votantes deben, agora mesmo, sentirse lexitimamente orgullosos da súa coherencia política.

E agora eu pregúntolle a Miquel Iceta, ao que considero un político intelixente, e é o primeiro Secretario do PSC. Señor Iceta, os votantes socialistas cre Vd. que á vista do anterior tamén o estarán?