​O mellor debate

Facía moito tempo que os votantes non recibían un sopro de aire fresco "dos seus políticos", tan encerrados durante todo estes anos no hábitat de tozudez e ineficacia que edificaron para a súa vaidade persoal. Pero, como di o refrán, como "non hai mal que cen anos dure", entrou por sorpresa nas súas tristes vidas, a entrega televisiva do debate que protagonizaron o xoves pola noite os candidatos ao goberno vasco.

Un debate que queremos cualificar como de nivel alto/excelso no que alcanzou o seu clímax cando a candidata de Podemos Pilar Zabala lle preguntou a un Alfonso Alonso, cabeza electoral do PP, ata entón crecido e brillante, é que seica Vd. non me considera a min unha vítima? Pregunta que ten a súa lóxica, se estás a falar de terrorismo, do proceso de paz e de reinserción e sobre todo, se a que a fala é irmá de Joxi Zabala, asasinado xunto a Lasa, despois de ser secuestrado por dous gardas civís. 

O seguinte paso é unha resposta dubitativa e difícil de quen non sabe como saír da lea no que está metido: "Sabe que con arranxo á lei -contesta Alonso- tal e como está redactada non, do terrorismo non", puntualizando a continuación, "pero vostede é vítima de..de.., si, claro, de... de.. un exceso, dun abuso....... dunha actuación de funcionarios do Estado absolutamente execrable".

E tras ese dramático diálogo, silencio..., con mirada intensa entre ambos que, os que seguían o debate pola ETB chegaron a pensar que o que pasaba é que se paralizou o sinal, e que a Zabala e Alonso pareceulles eterno.

Nós, tras velo varias veces, pareceunos que a ferida non se pechou e que aínda existe en Euskadi e en toda España un inmenso baleiro que hai que encher de perdón, comprensión e respecto, tras tantos asasinatos e mortes inútiles.

Aí, nese "minuto de ouro" que o moderador do debate non quixo interromper sabiamente, a candidata de Elkarrekin Podemos levou á audiencia por goleada a pesar de ser novata nas lides electorais.

Ao final, por resumir, todos puideron expoñer clara e contundentemente todas as súas ideas sobre Euskadi, sen que, ao facelo, rompesen pontes para o diálogo post electoral, que terá que habelo necesariamente para poder formar goberno. E iso, vendo o panorama político español é unha "lección impagable de democracia" e, sobre todo, un exemplo moi meritorio de como hai que entender a política.

A ver se os seus colegas doutras latitudes e parlamentos aprenden a lección que puidemos ver no mellor debate dos últimos anos.