​O MAC inaugura este xoves a exposición 'O dobre da metade', de Rubén Ramos

O Museo de Arte Contemporánea Gas Natural Fenosa (MAC) da Coruña inaugura este xoves, ás as 20,00 horas, a exposición 'O dobre da metade', do compostelán Rubén Ramos Balsa.

Segundo a organización, este proxecto expositivo supón a primeira presentación ampla do seu traballo en España e mostra "como o propio avance da tecnoloxía e a procura de novas formas de presentar as obras fan que cada unha das pezas se atope nunha constante evolución".

A mostra reunirá un total de 60 obras "que constatan momentos irrepetibles que poden ser lidos como sinxelos exercicios de física ou mecánica que cuestionan a percepción do espazo visual", tal e como detallou.

Entre fotografías, vídeos, esculturas e instalacións, poderanse ver cinco grandes obras que o artista galego modificou e adaptou especificamente para as salas do MAC, como 'A clase mar'; 'Pés de chumbo', 'On the Edge of Water' e 'Soprar'.

O AUTOR

As obras de Rubén Ramos Balsa (Santiago de Compostela, 1978) móvense entre o exercicio científico e a beleza revelada nas composicións elementais de dobres, na versatilidade e ductilidade de materiais e obxectos, ou nas súas reaccións fronte ás determinacións do espazo e do tempo. Neste sentido, as súas series fotográficas e os seus vídeos constatan momentos irrepetibles e detidos que poden ser lidos como sinxelos exercicios de física e mecánica que interrogan sobre a percepción do espazo visual.

A maneira de organizar e deseñar a exposición non se aten a criterios formais nin de formatos, e menos aínda cronolóxicos, se non que máis ben responde o traslado dunha forma de pensamento e de organización conceptual que é, en definitiva, a que rexe a maneira na que Ramos Balsa crea as súas pezas, interrelaciónaas e modifícaas. Deste xeito, a exposición concíbese máis ben como un laboratorio aberto ou un diagrama de espazos e vectores que circulan e aliméntanse entre si.

Por outra banda, a natureza de cada obra, con independencia do seu formato, ábrese a unha interpretación ampliada de maneira que, por exemplo, a fotografía pode remitir a unha práctica performativa ou a escultura a un exercicio científico, e así sucesivamente. Este aspecto, relativiza e cuestiona o status pechado das pezas que pola contra se definen máis ben como estruturas abertas ou ensaios susceptibles a novas relacións 'familiares'.

O carácter retrospectivo da exposición, non se refire tanto á localización dunha boa parte da produción do artista desde principios dos anos dous mil -momento no que efectivamente comeza a desenvolver o seu traballo- ata o presente, senón á posta en escena de diferentes investigacións que flúen e se cruzan nun espazo dado, co obxectivo de tornar o espazo expositivo nun ámbito esencialmente experiencial.