Cobramos menos que cando arrincou a crise?

Os traballadores galegos perderon máis dun 8% do seu poder adquisitivo durante a crise, segundo se observa no Índice de Prezos do Traballo (IPT) publicado este venres por primeira vez polo Instituto Nacional de Estatística (INE).

Do mesmo xeito que o índice de prezos ao consumo (IPC) mide os cambios no prezo dunha "cesta básica" estandarizada de bens de consumo e servizos, nesta nova estatística do IPT tamén se establece unha "cesta básica" estandarizada de postos de traballo cun conxunto de variables como rama de actividade, ocupación e tipo de contrato. De tal forma, este indicador mide a variación do custo salarial que pagan os empregadores polo conxunto de empregos existentes, pero sen estar afectado polos cambios na cantidade e a calidade dos postos de traballo.

Así, determínase que o salario por hora mantívose invariable entre 2008 e 2014 en Galicia --en España houbo un descenso medio do 7%--, uns anos de crises nos que, con todo, o IPC subiu un 8,3%.

Por tanto, os traballadores galegos perderon máis dun 8% de poder adquisitivo entre 2008 e 2014 debido ás súas retribucións invariables e a subida dos prezos.

En Galicia, entre 2009 e 2014 rexistráronse baixadas nos salarios por hora os anos 2011 (-1,7%) e 2013 (-0,9%), mentres que houbo subidas en 2009 (+1,5%), 2010 (+0,3%), 2014 (+0,8%). En 2012 non houbo variación (0%), o que arroxa que se mantiveron iguais desde o inicio da crise.

SOLDOS

En 2014 doce comunidades elevaron o salario por hora, entre elas Galicia (+0,8%), catro recortárono e Cataluña conxelouno.

Baleares e A Rioxa foron as rexións que presentaron os maiores incrementos, do 3,4% en ambos os casos, seguido de Cantabria (+3%), Madrid (2,3%), Murcia (+1,9%) e Aragón (1,8%).

As catro comunidades que en 2014 pagaron un soldo por hora inferior ao de 2013 foron Estremadura (-4,1%), Castela e León e Canarias (-1,8% en ambos os casos) e Navarra (-1,5%).

DATOS ESTATAIS

A estatística reflicte que os prezos do traballo, medidos en salario por hora, estaban en 2014 por baixo do ano base da estatística, 2008. Isto significa que o nivel salarial actual é inferior ao existente no ano que arrincou a crise.

Entre 2009 e 2014 rexistráronse descensos anuais do salario por hora en 2011 (-1,5%), 2012 (-1,6%) e 2013 (-0,3%) e aumentos en 2009 (+1,5%), 2010 (+0,5%) e 2014 (+0,8%).

Entre 2008 e 2014 os salarios perderon algo máis dun 8% de poder adquisitivo se se ten en conta que o retroceso medio do salario por hora foi neste período do 0,7% e o IPC, en media anual, creceu nestes mesmos anos un 8,3%.

O indicador constata que por primeira vez desde 2010 o salario por hora creceu en 2014. Fíxoo un 0,8%, pero non o suficiente para compensar as caídas rexistradas nos tres anos anteriores.

Se se poñen estes datos en relación ao PIB obsérvase que nos anos nos que a economía española creceu tamén subiron os salarios e cando se contraeu, os soldos baixaron, cunha única excepción: 2009. Naquel exercicio, o PIB retrocedeu un 3,6% e o salario por hora avanzou un 1,5%.

Os datos do IPT mostran que o salario por hora creceu en 2014 en maior medida na hostalería e as industrias extractivas, entre os traballadores con contrato temporal e de menor antigüidade, nos centros de traballo de 50 a 199 empregados, nas mulleres, nos menores de 25 anos, e entre os estranxeiros.

HOSTALERÍA

Segundo esta nova estatística, as actividades económicas que presentaron os maiores incrementos en 2014 respecto de 2013 do salario por hora foron a hostalería (+6,9%) e as industrias extractivas (+5,8%), mentres que subministración de enerxía eléctrica, vapor e aire acondicionado e educación experimentaron os maiores recortes (-5,3% e -2,%, respectivamente).

Por tipo de contrato, o salario por hora dos temporais incrementouse un 4,4% en 2014, fronte ao aumento do 0,3% dos traballadores indefinidos, mentres que por tamaño de empresa, os centros de traballo con entre 50 e 199 empregados pagaron un 1% máis a hora, por encima dos incrementos do 0,8% e do 0,6% rexistrados nas empresas de 1 a 49 traballadores e de 200 ou máis traballadores, respectivamente.