O Centro Galego de Barcelona pode desaparecer por falta de apoio público tras 129 anos

Os custos das actividades, como as clases de galego, e sobre todo a reforma da fachada do edifico histórico da onde ten a súa sede están detrás duns gastos que non pode manter só coa axuda dos seus 3.500 socios, indica a institución

Fachada do Centro Galego de Barcelona nunha foto da súa Instagram 

O Centro Galego de Barcelona advertiu da súa posible desaparición por motivos económicos ao alcanzar unha "situación límite" polos "altísimos" custos das actividades que alí se desenvolven e a caída "drástica" dos ingresos "ao non contar co apoio da administración".

CASE 130 ANOS DE HISTORIA

Nun comunicado, o presidente do centro, Carlos Madianes, asegura que a entidade non recibe apoios económicos da Xunta desde fai tres anos "a pesar de que sempre houbo unha boa relación de colaboración" e denuncia que o Concello de Barcelona é na actualidade "a única administración" que colabora economicamente.

O responsable do Centro Galego de Barcelona, fundado no ano 1892, sostén que a entidade presentou "diversos proxectos" de difusión da cultura galega, algúns asociados á promoción do Xacobeo, pero a falta de "soporte económico" da Xunta fará que sexa "imposible levalos a cabo".

CLASES DE GALLEGO EN BARCELONA

Ademais, o centro apunta aos problemas económicos asociados ao desarollo das actividades que organiza, como as clases de lingua e cultura galega, que supoñen "gastos de profesorado" e de mantemento do edificio.

Neste sentido, sinalan a rehabilitación da fachada do inmoble onde ten a súa sede, a Casa Joan Güell, un edificio do ano 1865 obra de Pere Casany que está catalogado como de Interese Urbano no catálogo de bens de interese patrimonial da capital catalá.

MILES DE SOCIOS

"É impensable que todos eses gastos póidanse cubrir con cotas de socios ou coa axuda que achega o Concello de Barcelona", incide Carlos Medianes, que sostén que o consistorio barcelonés é "a única administración que actualmente colabora economicamente coa entidade".

Así as cousas, advirten que a entidade non pode sosterse exclusivamente nas cotas dos 3.500 socios cos que conta nestes momentos, "a maioría" deles pensionistas e para os que o centro é un lugar "de reunión, convivencia e mantemento dos lazos coa súa terra de orixe".